علی یونسی

بسم الله الرحمن الرحیم

 « ولا تحسبنّ الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل احیاء عند ربهم یرزقون »

«مپندارید کسانی که در راه خدا کشته شده اند، مرده اند، بلکه زنده اند و نزد پروردگارشان روزي میخورند »

خداوندا، از تو میخواهم که مرگم را شهادت در راه خودت قرار دهی و مرا در جرگه شهدایت بپذیري. خداوندا، از تو میخواهم دشمنان خودت و دینت و پیامبرت را نابود سازي.

خدایا، شهادت میدهم به « اشهد ان لا اله الا الله » و « اشهد انّ محمداً رسول الله » و« اشهد انّ علیاً ولی الله »

خشنود میشوم اگر شهادت مرا بپذیري. خشنودم که خداي بزرگ پروردگار من است و اسلام عزیز دین من و حضرت محمد(ص) که درود خدا بر او و خاندانش باد پیغمبر من است.

با یاري و لطف خداوند وصیتم را مینویسم و مطمئن هستم که وصی من کسی نیست جز رادمردان ایستاده در راه حق و دلاورانی که بعد از من در راه حق خواهند ایستاد و وصی من توده هاي زجر کشیده تاریخند و وصی من تمام پیروان رهبر کبیر انقلاب اسلامی اند که در سخت ترین شرایط امام را تنها نگذاشته و نمیگذارند.

من راه شهادت را برگزیده ام و میدانم که برترین انتخاب را کرده ام و برترین راه را برگزیده ام و این راه را برگزیده ام تا اسلام جاوید بماند و [ناخوانا] مستضعفانی که چشم امید به ما دوخته اند را از اسارت طاغوت برهند. آري من راهی را میروم که از سرور شهیدان حسین بن علی (علیه السلام) آموخته ام و خدا را سپاس میگویم که به من توفیق قدم گذاشتن در این راه مقدس را داد تا بتوانم سلاح بر دوش گرفته و بر علیه یزیدیان زمان به مبارزه بپردازم.

حال سخنی دارم با شما برادران و عزیزان که بعد از من این وصیت را خواهید خواند.

برادران، اکنون روز امتحان فرا رسیده و حسین زمان است که فریاد لبیکش بلند و یارانش را به کمک میطلبد. اي کسانی که می گفتید اي کاش در کربلا بودیم و حسین(علیه السلام)  را یاري میکردیم . حال دوباره کربلا و عاشورا بپا شده و انتخاب با خودتان است که حسین (علیه السلام) را یاري کنید و سرفراز شوید یا پشت به امام کنید و در سراشیبی سقوط قرار گیرید. [ناخوانا]عزیزان دنیا محل گذر است و کسی که آخرتش را به آن بفروشد و از سختیهایی که در راه خدا بر او وارد میشود بگریزد، خسران می بیند و آن خسران ابدي است پس [ناخوانا] عزیزان من در مشکلات و مصائب صبور باشید و از ذکر خدا غافل نشوید که خدا میفرماید« الا بذکر الله تطمئن القلوب ». بار خدایا در این دنیا که نتوانستم آن طور که شایسته اي تو را سپاس گویم، پس لااقل مرگم را طوري قرار بده که

لااقل گوشه اي از این جهالت و سهل انگاریم جبران شود.بار خدایا با این کوله سنگین از گناهم خود را لایق شهادت نمیدانم و نمی دانم که آیا مرگم را به عنوان شهادت می پذیري ولی از یک چیز آگاهم و آن توبه پذیري و عطوفت و کرامت بیش از حد تواست.

بار خدایا، تو به من خوبي آموختی، ولی من بد کردم. مرا در راه هدایت قرار دادي، ولی در آن راه سهل انگاري کردم. حال که با قلبی مجروح و آزرده از گناه میخواهم به سویت بیایم و بر تو توکل کرده ام مرا در درگاهت بپذیر. چون غیر از تو پناهگاهی ندارم تا از

دوزخی که با گناهانم برپا کرده ام به آن پناه ببرم؛ و اما تو اي خمینی کبیر و امام بزرگوار،سر و جانم فدایت، تو بدان و مطمئن باش تا حزب الله بر روي زمین باشد، تو تنها نخواهی ماند و تا تو باشی جنایتکاران شرق و غرب یک شام آسوده نخواهند داشت.

و اما تو اي مادر مهربانم که درود خدا بر تو که هستی و وجودت را در راه و پرورش من صرف کردي. درمانده ام و نمیدانم که چگونه از تو تشکر کنم. مادرم اگر شهید شدم افتخار کن و صبور باش و اگر خواستی گریه کنی، بکن، ولی نه براي من، براي کسی گریه کن که از او درس شجاعت و شهامت آموختم. آري براي حسین بن علی (علیهالسلام)، سرور شهیدان گریه کن تا اجر و پاداش ابدي ببري و بر خدا توکل کن و راضی به رضاي او باش.

و اما تو اي پدر مهربانم و عزیزم می دانم تا وقتیکه پیشتان بودم از من خیر و برکتی ندیدید و جواب خوبی هایت را با بدي میدادم و باز تو از بدي هایم می گذشتی و بر آنها سرپوش می گذاشتی. حال نمیدانم چگونه از این همه خوبیها و مهربانی هایت تشکر کنم.

پدر جان اگر شهید شدم از شما حلالیت میطلبم. پدر جان به شهادتم افتخار کن و صبور باش که درود خدا بر تو باد.

و اما آقاي من، اي سرور شهیدان و اي حسین(علیه السلام) جان، عشق به تو مرا به اینجا کشیده، پس اي مولاي من رزمندگانت را یاري کن تا هرچه زودتر مرقد مطهرت را از چنگ حکام بعث خارج سازند. مولا جان، بخدا دلمان براي کربلایت تنگ شده. مولا

جان دیگر مگذار اسلام سیلی بخورد. دیگر مگذار دل اماممان را بشکنند.

خدایا، دیگر امید و آرزویی ندارم، جز سلامتی امام امت و رزمندگان اسلام و پیروزي اسلام بر کفر.

« والسلام علیکم و رحمۀالله و برکاته »

13/02/1366