شهید والامقام عباس شریعتی دهم خرداد۱۳۴۲ در شهرستان شاهرود به دنيا آمد. پدرش محمدرضا، فروشنده بود و مادرش سكينه خاتون نام داشــت. دانش آموز سوم متوسطه در رشته انساني بود. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. بيست و نهم آبان ،۱۳۶۲ با سمت فرمانده واحد اطلاعات عمليات در پنجوين عراق بر اثر اصابت گلوله به پيشاني، شهيد شد. پيكر وی مدتها در منطقه بر جا ماند و چهاردهم تیر ،۱۳۷۱ پس از تفحص در گلزار شهداي زادگاهش به خاك سپردند.
برای تکمیل این قسمت مستنداتی یافت نشد.اگر شما در این زمینه میتوانید بما کمک کنید و مستنداتی دارید، لطفاً برای ما در پیامرسان ایتا به نشانی زیر بفرستید تا در این قسمت بارگذاری شود.
با تشکر از همکاری شما
@saba_44
بسم الله الرحمن الرحیم
« قل هل ترّبصون بنِا الاّ احدي الحسنیین »
«بگو آیا شما منافقان و کفار جز یک نیکی از دو نیکویی (پیروزي و شهادت) چیز دیگري را از ما انتظار دارید » ( سورة توبه/ 52 ).
با حمد و سپاس خداوند متعال.
سلام و درود بر پیامبر گرامی اسلام و جانشینانشان و سلام مخصوص بر حضرت مهدي صاحب الزمان(عج) و نایب بر حقش امام خمینی. و درود بیکران بر شهداي اسلام و تمامی امت شهیدپرور، مختصر کلامم را عرض می کنم.
پدر و مادرم همچنان که می دانید بنده با آگاهی تمام قدم در این راه گذاشته وانشاءالله اگر لطف خدا شامل حالم شده و شربت شهادت نوشیدم، زهی سعادت که به مقام بزرگی رسیده ام. پدر و مادر و خواهران و برادرانم، امیدوارم که در شهادت من ذره اي از خود نگرانی نشان نداده و صبر پیشه کنید، زیرا که شهادت در راه خدا نگرانی ندارد.
تنها پیامم براي شما امت حزب الله این است که به پیروي کردن از امام امت« مدظلّه » تا آخرین قطرة خون ادامه داده و از کمک به جبهه ها و حاضر شدن در صحنۀ جهاد غفلت نکنید. که باعث ندامت و پشیمانی خواهد شد و تا پیروزي نهایی این انقلاب، یعنی ظهور حضرت مهدي(عجل الله فرجه) و جهانگیر شدن اسلام از پا ننشینید.
« والسلام علیکم و رحمۀ الله »
در ضمن والدین عزیزم، مدت 20 روز روزة قضا که از دو سال گذشته دارم و 15 روز هم از سال گذشته که می شود 35 روز که اگر میسر شد بدهید بگیرند و همچنین ضمناً اگر میسور باشد دو ماه هم نماز قضا بخوانند.
خدایا خدایا تا انقلاب مهدي حتی کنار مهدي خمینی را نگه دار
« والسلام علیکم و رحمۀ ا...
وصیتنامه دیگر
بسم الله الرحمن الرحیم
وصیت نامۀ خصوصی عباس شریعتی
« و لنبلونکّم بشئ من الخوف و الجوع و نقصٍ من الاموال و الانفس و الثمرات و بشّرالصابرین »
«و به تحقیق می آزماییم شما را به چیزي از ترس و گرسنگی و کاستن از مال ها و نفس ها و جان ها و میوه ها. و بشارت و مژده بده به شکیبایان و صابران » ( بقره/ 155 )
با سلام و درود بر پیامبر اسلام(ص) و جانشینانش از علی(ع) تا به مهدي(عج) و سلام بر نائب بر حق مهدي(عج) خمینی بت شکن و بر تمامی شهیدان اسلام.
سلام بر شما خانوادة گرامیم و تمام اقوام و خویشان. چند عرض کوچکی دارم که معروض می دارم. اول آنکه از شما خواهش می کنم، همچنان که در وصیت نامۀ دیگر توضیح داده ام، اگر لطف خدا شامل حال من شد و به شهادت رسیدم، براي من گریه و زاري نکنید. چرا که چه چیزي از شهادت بالاتر سراغ دارید؟ و بعد همان طور که می دانید 20 روز روزة قرض از پارسال و 28 روز هم از امسال دارم که اگر میسر شد با یک ماه نماز قضا برایم بگیرید و همچنین از شما مادر، پدر و خواهران و عمه و غیره می خواهم که اگر بدي از من دیده اید مرا حلال کنید تا در آن دنیا موجبات زحمتم را فراهم نکند.
مادرم:
کن حلالم گر تو را آزرده ام در زندگی
تا در آن وادي نباشد موجب آزردنم (از بشیر اراکی)
به همین جا به کلام خاتمه می دهم.
« والسلام علیکم و رحمۀ الله »
خدایا خدایا، تا انقلاب مهدي، خمینی را نگه دار
مورخه 9/11/61
عباس شریعتی
راوی حاج حسن حسین زرگری:
سلام شهید عباس میدونست که شهید میشه.
در عملیات والفجر 4 ما جمعی لشکر 17 علی ابن ابیطالب بودیم.در این عملیات لشکر ۱۷ در ابتدا پشتیبانی تیپ و لشکرهای دیگر بود.بخاطر همین ما نیروهای اطلاعات و عملیات هر شب بهمراه گردانهای عمل کننده جلو میرفتیم که منطقه رو توجیه بشیم. تا بتوانیم هدایت گردانهای خود لشکر ۱۷ را در عملیات بخوبی انجام دهیم. الحمدالله همینطور هم شد و گردانها بخوبی عمل میکردند و شهید و مجروح خیلی کمی متحمل شدند.
در خاطرم هست که من و شهید عباس بهمراه هم به تیپها و لشکرها مأمور میشدیم. یکبار بهمراه گردان قدر لشکر حضرت رسول برای عملیات روی یکی از یالهای ارتفاع کانیمانگا رفتیم که موفقیت آمیز بود و مساحت زیادی بدست رزمندگان اسلام آزاد شد و در این عملیات فقط یکنفر شهید دادیم.مساحت آزاد شده بحدی بود که منطقه ای که قرار بود ل۱۷عملیات انجام دهد هم بنوعی آزاد کرد.
پس از این عملیات طی دوشب روی ارتفاعات موسوم به "سنگ معدن" و سپس تپه "سه درختی" و "تک درختی" گردانها را همراهی کردیم. در این مدت دایماً در کنار شهید عباس بودم. عباس فقط ذکر میگفت و دوربین میکشید(اصطلاح رایج بین بچه های اطلاعات بمعنی با دوربین منطقه را زیر نظر داشتن) واصلأ حرفی از شهید شدن نمیزد، تا اینکه ماموریت لری و ارتفاعات مشرف به نالپاریز در حومه شهر پنجوین عراق به خود لشکر ۱۷ محول شد و چند شب برای شناسایی جلو میرفتیم. اینجا بود که عباس از پر کشیدن و شهید شدن حرف میزد و من هم ناراحت میشدم. آخه عباس شخصیتی بسیار دوست داشتنی و منظم بود و تصور شهید شدنش برای من سخت بود.
عباس یک چفیه سفید رنگی داشت که بحدی نازک و پوسیده شده بود که اگر دستش میزدی پاره می شد. این چفیه را از اولین اعزامش به جبهه داشت. بهش گفتم : پسر حاجی بسه دیگه این چفیه کهنه رو ولش کن. و به عوضش یکی نو بهش دادم اما قبول نکرد و گفت: همین خوبه.اولاً خیلی باهاش اشکامو پاک کردم. دوماً دیگه کرایه نمیکنه. برای اینکه چفیه رو گم نکنه و من ازش نگیرم همیشه به کمرش میبست.
در این عملیات عباس در تاریخ 16 آبان ماه سال 1362 به شهادت رسید و پیکرش تا سال 1371 یعنی بمدت 9 سال در منطقه باقی ماند.
سرانجام توفیق یافتم همراه با گروه تفحص پیکر شهدا به آن منطقه بروم.پس از یافتن یک پیکر از روی همان چفیه سفید که به کمرداشت. از روی همین علامت چفیه قبل از بررسی پلاک شهید به بچهها گفتم این عباس شریعتی هست.وقتی درستی آن تایید شدهمه تعجب کردند.بعد قضیه را به همراهان شرح دادم و گفتم که او از بچه های واحد اطلاعات و عملیات بوده.
چند روز بعد هم پیکر شهید محمد حسین اشرف از بچه های اهل سرخه پیدا شد.
کلیه حقوق این سایت متعلق به گروه جهادی نصرا میباشد.
