خسرو فریدمحمدنیا

بسم الله الرحمن الرحیم

« انّ الله یحب الّذین یقاتلون فی سبیله صفاً کاَنّهم بنیانٌ مرصوص »

من با دید تمام و با آگاهی کامل این راه را، که همان راه حسین(ع) است، انتخاب نموده و به نداي « هل من ناصر ینصرنی » حسین(ع) که از حلقوم خمینی کبیر بیرون آمده است لبیک گفتم تا به این منافقین و دشمنان دین و اسلام اعلام نمایم که خمینی براي ما بت نیست ولی به عنوان یک برادر و رهبر بزرگ هر فرمانی را که صادر کند جامه عمل خواهیم پوشاند.

من به عنوان یک برادر کوچک از شما مردم غیور و شهیدپرور، که باعث سربلندي همه ایرانیان در جهان هستید، می خواهم که مبادا امام امت، این قلب ملت، این هدیه خدا، را تنها بگذارید. مبادا باعث ناراحتی او شوید. مبادا با رفتار و کردار خود و از کمبودهاي مصنوعی که این ضد انقلاب آمریکایی برایمان ایجاد کرده و می کند از هدف خود منحرف شوید. و باعث ناراحتی این خمینی کبیر، که واقعا قلب و دیده همه مسلمانان جهان است،

شوید وحدت را حفظ کنید و با شرکت در راهپیمایی ها و نماز جمعه که بزر گترین سلاح ماست در مقابل دشمن، مشت محکمی بر دهان ابرقدرت ها جهان خوار بزنید.

و تو اي مادري که باعث افتخار من بوده و هستی، تو که از خمیرة جان براي من دریغ نکردي، من هم چون قدرت تلافی آن را نداشتم، قدم در این راه که راه حسین است و همان راه دلخواه تو بود، گذاشت[م] که شاید با  کمک بقیه برادران راه کربلاي حسین(ع) را باز کنم. چون از اول بچگی آرزوي من این بود که تو را به زیارت سالار شهیدان حسین بن علی(ع) ببرم. حال خود نتوانستم، شاید [با] خون من دیگر برادران بتواند از تو می خواهم بعد از من همچون گذشته که صبور بودي، باز هم باشی که می فرماید: «انَّ العبد یکونَ عند ربه درجۀٌ لا یبلغُهُا بعِمله فیَبتلی فی جسده أو یصاب فی ماله اَو یصاب فی ولدْه فَإن هو صبر بلغَّه اللهُ إیاه»

«براي بنده مقامی و رتبتی در نظر گرفته شده است که با عمل بدان نمی تواند رسید، پس خدا او را به پلیدي در پیکرش یا خسارتی در مالش یا حادثه اي براي فرزندانش مبتلا می سازد. اگر صبر کرد، خدا بدان مقام می رساندش»

پس تو مادر سعی کن بتوانی به چنین مقامی برسی و به دشمنان امام و دین اسلام و منافقین نشان دهی که به بعد شهادت اسلام پایبندي و شما اي خواهران عزیزم، از شما می خواهم که همچون تمام خواهران شهدا و از همه گذشته همچون زینب( س) با خطبه خود مشت محکمی بر دهان یاوه گویان و منافقین بزنی و شما برادران عزیز، ما یازده برادریم. اگر پشت به پشت هم دهیم که دادیم، دیگر حداقل در شاهرود نباید ضد امامی باشد. پس به پیش اي یاوران امام، اي سربازان امام زمان(عج) و تو اي پدر که عامل تمام این راه ها بودي، تو بودي که مرا فرستادي. از تو می خواهم که دیگر برادران را نیز تشویق کنی و از تو می خواهم در روز تشییع من این شعار را با صداي بلند بخوانی:

ما همه سرباز توایم خمینی          گوش به فرمان توایم خمینی

« والسلام »

و این شعر را بخوانید:

دنیا بداند کربلاي عشق اینجاست            زیباترین لاله ها آلالۀ ماست

هر روز ما را اربعین در اربعین است            آیا بهاي صبح آزادي چنین است؟

ما را برادر بیمی از خصم برون نیست         گر هست دردیمان هم از زخم درون نیست

باید که این زخم نهان با اشک شستن       باید که این راز نهان با خویش گفتن

باید که مولا وار سر بر چه گذاریم              آنجا ز بیم آشنا فریاد آریم

هم سنگران ما را در این ره گفتگوهاست       دریادلان در پیش رو دریاست دریاست

راهی پر از خوف و خطر در پیش داریم        باید که در راه هدف سر را سپاریم

باید که از دستان خود زنجیر سازیم             سرباز روح الله شویم و سر ببازیم

با درود فراوان به رهبر کبیر انقلاب، امام خمینی و تمام خانواده شهدا.