بسم الله الرحمن الرحيم
و سيعلم الذين ظلموا أي منقلب ينقلبون .
به روز مرگ چو تابوت من روان شد
گمان مبرکه مرا درد این جهان باشد
برای من مگری و مگو دریغ دریغ به دام دیو در افتی دریغ آن باشد.
جنازه ام چو بدیدی مگو وداع وداع مرا وصال ملاقات آن جهان باشد.
اینجانب علی مظفری وصیت نامه ام را با نام خدا آغاز کرده و با یاد امام خمینی فریاد الله اکبرم را رساتر کرده و بر سر فراعنه و طاغوتهای زمان فریاد میزنم که ای نابخردان زمان بدانید که تشیع همیشه امامش پر خروش و فریادش کوبنده است و شیعه همیشه امام فریادگرش را در می یابد و این جانب تنها و تنها به عشق حسین زمانم امام خمینی به جبهه نبرد ایمان و کفر میروم (تا) بلکه با نثار خون ناقابل خود در به ثمر رساندن انقلاب اسلامی وظیفه انسانی و اسلامی خود را انجام داده باشم. ضمناً والدین و خواهر و برادر و همه دوستانم را سلام مخصوص رسانده و امیدوارم اگر از این حقیر بدی یا خلافی دیده اند مرا به بزرگی خودشان عفو کنند.
الحياة في موتكم قاهرين والموت في حياتكم مقهورين».
یکشنبه ۳ بعد از ظهر برای دومین بار عازم جنوب میشویم
علی مظفری 18/7/59