محمد لطفی

خلاقیت در جبهه

در مقر مهاباد ،هرگروهان را در ساختمانی سازماندهی کردند و طبق شرایط منطقه ای عملیات ، ما را آموزشهای گوناگونی میدادند آنجا هم ساعتها به راهپیمایی در کوهها مشغول بودیم هوا بشدت سرد بود،صبح نزدیک اذان که بیدار میشدم همه بچه ها را در حال خواندن نماز شب بالای سر خودم میدیدم وقتی از زیر پتو نیم نگاهی به بچه ها مینداختم کسی را خواب نمیدیدم .

شهید محمد لطفی روحیات جالبی داشت.
یک روز صدام زد بیا بریم جایی.
من همراهش رفتم و تو آشغالها یک بُشکه گیر آورد و با کمک هم به داخل ساختمانهای نیمه کاره آنجا بردیم باسطل بشکه را پر از آب کردیم و شمعی زیر آن روشن کرد و گفت هر کس به حمام نیاز پیدا کرد دیگه آب گرم داریم ولی من به او خندیدم ولی باور نکردنی بود آب با همان شمع گرم شده بود .

به نقل از جانباز سرافراز نظری

××××

*پیش بینی شهادت  شهید از رویای صادقه*

رفتار و برخوردهایش متفاوت شده بود.اواخر دی و اوایل بهمن بود....محمد با پتوی سربازی برای خودش مثلا، عبایی درست کرده بود.که اسباب خنده بود.چیزی شبیه نمد چوقا (که چوپان ها که وقت سرما و ریزش باران و برف می پوشند.)...

.... همیشه قبل از اذان صبح بر می خاست و عبا بر دوش مشغول نماز و راز و نیاز و گاهی زمزمه شب خوانی... بعدش هم صبحگاه و نرمش و دوی صبحگاهی... شب عملیات برای عبور از نهر خین و رسیدن نیرو به بوارین، شهید حسین غنیمت پور کاری کرد کارستان....

قابل ذکر است،اخوی کوچکتر شهید، رزمنده حسین لطفی در گروهان بود... روزی شهید محمد، خوابی که شب قبل دیده بود را تعریف کرد.(وقتی گردان در جاده خندق  پدافند بود شهید آقایی قبلش در آنجا با ترکش خمپاره در سنگر شهید شده بود.جاده خندق همان خط پدافندی بود که سندش به اسم گردان خورده بود!! و نیروها جای جایش را حفط بودند.!!) محمد، شهید آقایی را به خواب دیده که آمده بود تا حسین لطفی را با خودش ببرد ولی گویا چون محمد داداش بزرگه بوده دست حسین را از دست شهید جدا کرده و گفته بود خودم می آیم....
تعبیر و تاویل شهید محمد  هم ار این خواب تقریبا همین بود که گفته بود. و همان هم به وقوع پیوست....
... در اولین ساعات عملیات، در ضلع ورودی جزیره بوارین با شلیک تیر بار، به لشگر آقایش حضرت سیدالشهدا صلوات الله  علیه پیوست...یادش و راهش مستدام باد.

به نقل از رزمنده دلاور حاج کاظم کاویانی

××××

آن شب چه حال،، هوایی بچه ها با روضه الوداع حاج شیخ غلام همدیگر را درآغوش گرفتند صدای گریه آه فغان اردوگاه را آنچنان عاشورایی نموده بود شور ونورشهادت بر چهره های یکایک بچه های گردان آنچنان فضای را معطر و ، معنوی نموده بود سپس اتمام حجت آخر فرمانده شهیدمان به گردان ابلاغ شد که عزیزان این عملیات برگشت ندارد هرکسی.که عذری دارد
وابستگی های دنیوی. زن،، بچه دارد نمی‌گذرد همراه باشداشکالی ندارد بماند اردوگاه،،
اما،، هلهله اشک، گریه،، وای چه . غوغایی شد،، امان از شب عاشورا که گویا پرده کنار رفت شهدا با چشم دل دیدند که اگر امروز توانستند لبیک بگویند به ولی زمان شان یقینا درآن سپاه72 نفر آقا جان آبا عبدالله الحسین و اباالفضل العباس علیه السلام نیز در سپاه حق و لشکر ثارالله راسخ و استوار درآن امتحان الهی انتخاب میشدند ثابت نمودند که در عصر ظهور نیز یقینا در رکاب حضرت می توانند همراهی کنند
اما ادامه داستان ماندگار گردان کربلا آن عروج روحی، جسمی در صبح گاه ها غروب های پر خاطره مراسم سینه زنی که یادم نمی‌رود از شور سعید قزوینی برای برگزاری این مراسم سینه زنی دور گرفتن به سبک شاهرودی
صدای کربلا کربلا بچه ها بلند شد که جمع شوید وبعد صدای بلندگودستی حاج رضا واحدی وسپس سیدکاظم ومحمد لطفی که از ماورای آن ایام انگار به گوش می‌رسد صدای شهید محمد لطفی ،
زهرای من،، زهرای من
زهرای من،، زهرای من
ای بانو روزجزاء،،، جان علی مرتضی
زهرای من،، زهرای من،،،
در بین دیوار، در،،،، دادی تو‌‌شش ماهه پسر،، آتش زدی بر جان من
زهرای من، زهرای من،،،

واما روزها سپری شد کاروان راهی َجشن خون درکنار قعطه ای از بهشت نهرخین جزیره بووارین،،،،،،،

نگارش شده توسط رزمنده سرافراز جناب آقای حسین پور

××××

یاد باد آن روزگاران یاد باد یادم می آید درسینه زنی ها غروب ها که شهید سعید قزوینی خیلی با احساس می امد وسط میدان شروع به کربلا ،کربلا گفتن میکرد تا بچه ها جمع شوند وسینه دور بگیرند جالب دراین آیین سینه زنی هر روستا یک سبک سینه زنی در پا زدن داشتند ووقتی به شور میرسید بلوایی میشد یکی چپ میزد یکی راست دیگری می پرید بالا ویک دیگر له له میزد بلاخره خیلی تماشایی بود ماندگار ویاد آن نوحه زهرای من ،،زهرای من شهید خندان وخوشرو محمد لطفی آنچنان شوری به بچه ها می داد که هنوز یادش می افتم روحم پرواز میکند به اردوگاه کاظمین درحمیدیه سوسنگرد یاد همه آن ایام ماندگار بخیر🌴🌴🌹🌹🌴🌴

جانباز سرافرازعلی اکبر مالک پور